FRANCISCUS

FRANCISCUS

De klokken van Rome,
bejubelen
de nieuwe paus.
Feest in de stede.

Applaus
overmeestert deemoed.
Elke steen bezet.
Opgelet.

Franciscus groet.
Een stoet dieren
met goede manieren,
verlaat het verloren bos.

Ze communiceren
en luisteren naar elkaar.
Het wild wordt tam,
de wolf speelt met het lam.

Mensen volgen, wensen VREDE.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
31 maart 2013

ONOMWONDEN

ONOMWONDEN

Vredelievend zonnen
De narcissen geel
In hun kelk
Geen leugen gevonden
Ze klinken
 Onomwonden puur
Op het allerheiligst
- Paasvuur -

©dichtselsvelvet.blogspot.com
30 maart 2013

HET GETAL ZEVEN

HET GETAL ZEVEN

De gebroken wereld
breekt het licht
in zeven stukken

ogen mogen met
een herschapen blik
ze oprapen

zeven is wellicht
een heilig getal
scherven overal

tot zeven maal
zeven-tig
schuld vergeven.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
29 maart 2013

WITTER DAN

WITTER DAN

Geplaveide daken,
getuigen van
de laatste sneeuw.
Bijna niemand
kan geloven, dat
het nóg witter kan.

Tijd van gena …

Over aardse straatstenen,
loopt er een Man.
Zijn bloed wast
witter dan.
Als ze willen, kan Hij
hun honger stillen, naar meer.

Weer of geen weer, steeds weer.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
24 maart 2013

SNEEUWKLOKJES LUIDEN

SNEEUWKLOKJES LUIDEN

Zonder druk
van buitenaf,
legt Koning Winter
zich in zijn graf.
Sneeuwklokjes luiden
de uitvaart in,
het begint te dooien.

Zijn doodstrijd
duurt zorgelijk lang.
Al is hij bang,
voor een hiernamaals.
Edoch, wang aan wang
met de Lentevrouw,
geeft hij zich over.

Lang leve het lover.
Zelfs koningen
moeten sterven.
Evenzo, een prins,
gemaal of knecht.
Toch is het bestaan,
een gevecht van overleven.

Alles geven zolang het kan.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
18 maart 2013

MAARTSE WINTERPRIK 2013

MAARTSE WINTERPRIK 2013

De witte poëzie
pijnt onbarmhartig
aan de ogen
komt heus wel eens
bedrogen uit.

Miraculeus zoeft ze weer
naar de eeuw
van de zwarte sneeuw
zelfgebakken armenbrood
de winterellende is groot.

Stapvoets verkeer
op gladde wegen
een sneeuwman komt
men niet tegen
het deeg is nog te vers.

De noordoostenwind helleveegt.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
12 maart 2013

HET UITROEPTEKEN VAN DE LENTE

HET UITROEPTEKEN VAN DE LENTE

Het kale landschap
vangt aan te schrijven.
Komma’s hangen
botte zinnen, onleesbaar
aan elkaar.

Doorgewinterde madeliefjes
herbeleven.
Ze verwachten al iets te zien,
van het splinternieuw stramien.
Hetzelfde telkens anders.

Misschien moet het
een verrassing blijven,
tot het nieuwe seizoen.
Van ongeduld lacht
de hulststronk groen.

Het vraagteken, is over
enkele weken geweken.
  Want dan glundert
het uitroepteken,
na bloesems van zinnen.

Het wachten kan beginnen. O! …
 
©dichtselsvelvet.blogspot.com
7 maart 2013

HET VOGELHUISJE

HET VOGELHUISJE

Uitnodigend
staat het klaar
de gasten
mogen komen

maar in de ban

van wie zingt
het hoogste lied
horen die
het WELKOM niet

de takken
van de bomen wél
hoezeer verlangen ze
naar het liefdesspel

ze wippen op en neer.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
5 maart 2013

WARMTE

WARMTE

De lentezon
ontsteekt de lont
onder de muur

 van het bikkelharde
winteruur
uit haar mond
komt vuur

en het begint
al te roken
vuurtje stoken
doet ze graag

het liefste met
een volle maag
warmte.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
1 maart 2013