Hé

Neen
 het zonnetje geeft
geen kans aan
naargeestige gedachten

ze versmachten door
haar warme gloed

de as van wat was
 verstop ik olijk onder
een strooien hoed en kijk
ik gooi hem weg met

een oprechte goedendag
ik merk op: “Hé … ik lach.”

©De Kimpe Marleen
19 mei 2018

DE WAASLANDWOLF

DE WAASLANDWOLF

Wil nog iets van mij laten horen.
Zie het als een afscheidswoord.
Inderdaad, ik heb de strijd verloren.
Maar nu wordt eens mijn stem gehoord.

Ik was gewoon een dier, zoals er ook andere zijn.
Misschien wat wild en een beetje groot.
Als maaltijd verkoos ik: schaap, fazant, konijn.
Maar wat doet U in hongersnood?

Ik wilde met de mensen vriendschap sluiten.
Kon echter mijn drempelvrees niet overwinnen.
Toen dwaalde ik verder en sloot mij buiten.
Kwam tot het besluit: nooit zou men mij beminnen!

Na een helse achtervolging lig ik hier.
Dood en grafstil begraven, niemand weet waar.
Ik de  unieke Waaslandwolf, voeder voor de pieren.
Help! Breng mij naar een nobelere thuishaven.

Zal op mijn knieën, de boeren vragen:
“Mea culpa voor al dat leed.”
Ik weet het, het waren vreselijke dagen.
Doch …
Ik zou geen wolf heten, als ik geen schaap opeet.
I’m sorry.

©De Kimpe Marleen
Gedichtendag 2001 (herbewerkt)