ROSITA, MAGDA, RITA, CARINE ...

Heb  het ouder worden ontleed
weet en ervaar dat klasgenootjes
als bloemblaadjes afsterven
bengelend aan de stengel van
een tijdperk uit de vorige eeuw
1955 is een lange tijd  geleden
toch blijven ze voor mij immer
hoe ze waren als schoolplichtig kind
jong meestal met een fris gemoed
maar hun ingekerfde naam doet me
stilstaan bij de vergankelijkheid.

©De Kimpe Marleen
14 november 2018

DUIZEND ZONNEN

Waterjuffers wemelen

over het wateroppervlak

berekenen de omtrek


van de oneindigheid


de som van het totaal

is de spiraal

van duizend zonnen


het hemeldak verdeelt


de plussen en de minnen

de bloei - de - groei - de snoei

met diepzinnige vierkantswortels


rimpels tekenen de tijd.


©De Kimpe Marleen

(2011-20 juni 2018)

VRAAGJE

Moet een dichter
een koninklijke familie
waardig zijn

Mag hij niet
aan de feestdis zitten
als een boer op klompen

Ik ken er één
 met hoed en das
die beeldend schrijft
...
In zijn ochtendjas

©De Kimpe Marleen
(2009 – 18 juni 2018)

DE GRAANKELDER

Waar staat de ladder
van de graankelder
in mijn hart

zet ze niet te ver
uit het oog

 heb er wat opgeslagen
voor de kortere dagen

wanneer
de avonden lang zijn

ik eenzaam en bang
door het omfloerste raam
zit te staren

 de kracht niet vind
om die ladder te halen
en af te dalen

naar de graankelder
in mijn hart

naar wat ik vergaard heb
op dat ene speciale plekje
mijn lievelingsuitstekje.

©De Kimpe Marleen
(2017- 16 juni 2018)

GOD ZEGENT JE

Er hangt weemoed in de lucht
en hij wil zachtekes drinken

Zich laten doordrenken met gena
  hij kijkt de wegzeilende zon na

 Legt deze avondvrede bedachtzaam
 te rusten op het zachte kussen van

Een rustige gezegende nacht
een geurig fris kalenderblaadje wacht

©De Kimpe Marleen
(2009 - 13 juni 2018)

OMDAT IK VAN JE HOU

Ze nam me overal mee naartoe,
voor te reizen nooit te moe. Met ons tweetjes
in berg en dal ...  Op de koop toe, kreeg
ik nog een souvenir, daarover schrijf ik hier.

 Uit het Eifelgebied, een witte draagkorf
 van zuiver ambachtelijk riet. Zoiets zag je
toen bij ons niet. Ik sleurde het mandje overal
 mee naartoe, naast me op de bus, in de fabriek:
  ter plaatse rust. De reis die ik haar voor “later”,
 samen met mijn partner beloofde, is er nooit
van gekomen. Ze moest er toen om lachen.

In het rieten mandje liggen nu gedachten
te smachten, om in vogelvlucht te vliegen,
over zee en land.  Met in ons beiden hand
de ambachtelijke witte rieten mand, erin 

89 verjaardagskusjes.
(ondertussen 90!)

©De Kimpe Marleen
13 maart 2017

DAAR KOMT DE BRUID

Zag ze allemaal staan dromen,

 die fruitbomen.

“Moeten daar nu peren aankomen,”

vroeg ik me af, wat een wonder.

Maar het bijzonderste was

de zwevende wolk, die haar witte bruidssluier

 zomaar weggaf en het landschap betoverde.


©De Kimpe Marleen
3 april 2017

MAG DOEL NU BLIJVEN

Zie hem nog met
opgestroopte broekspijpen
voor me staan om
met een wijde blik

het pittoreske dorp
met zijn modderpoelen
stil en ontroerd
gade te slaan

Doel zal verdorren
eenzaam dwalen
in de schorren
zei hij tegen mij

boven dit gehucht
hangt er nu bijna
een halve eeuw
een rauwe elektrisch

geladen schreeuw
te bengelen in de lucht
tezamen met het schietgebed
van de vorige generatie

die zo graag vandaag
hun nazaat met opgestroopte
 broekspijpen ziet wandelen
door de straten van toen

naar de schorren toe.

©De Kimpe Marleen
2009 - 3 maart 2017