MOMENTOPNAME

En toen
dreven de wolken
niet meer

Ter plekke bleven zij
stille staan

Zal dan nu de hemel
opengaan
vroeg ik me af

©De Kimpe Marleen
10 maart 2017

Hé

Neen
 het zonnetje geeft
geen kans aan
naargeestige gedachten

ze versmachten door
haar warme gloed

de as van wat was
 verstop ik olijk onder
een strooien hoed en kijk
ik gooi hem weg met

een oprechte goedendag
ik merk op: “Hé … ik lach.”

©De Kimpe Marleen
19 mei 2018

DE WAASLANDWOLF

DE WAASLANDWOLF

Wil nog iets van mij laten horen.
Zie het als een afscheidswoord.
Inderdaad, ik heb de strijd verloren.
Maar nu wordt eens mijn stem gehoord.

Ik was gewoon een dier, zoals er ook andere zijn.
Misschien wat wild en een beetje groot.
Als maaltijd verkoos ik: schaap, fazant, konijn.
Maar wat doet U in hongersnood?

Ik wilde met de mensen vriendschap sluiten.
Kon echter mijn drempelvrees niet overwinnen.
Toen dwaalde ik verder en sloot mij buiten.
Kwam tot het besluit: nooit zou men mij beminnen!

Na een helse achtervolging lig ik hier.
Dood en grafstil begraven, niemand weet waar.
Ik de  unieke Waaslandwolf, voeder voor de pieren.
Help! Breng mij naar een nobelere thuishaven.

Zal op mijn knieën, de boeren vragen:
“Mea culpa voor al dat leed.”
Ik weet het, het waren vreselijke dagen.
Doch …
Ik zou geen wolf heten, als ik geen schaap opeet.
I’m sorry.

©De Kimpe Marleen
Gedichtendag 2001 (herbewerkt)

DE KLINGE

In
het allerkleinste dorp worden
ook naakte kindjes geboren
en na eeuwige trouw aan
geliefden gezworen
kan men vanuit
de liefelijkste kerktoren
eveneens die akelige
doodsklokken horen

in
de allergrootste stad
gaat de ooievaar
ook op pad
wanneer twee mensen
zijn verblind kan er
vurig worden bemind

in
het petieterigste dorpje
èn in de wereldstad
als een wereldburger
ingeschreven
eenieder met
een eigen leven
al wandelend op
het kronkelend levenspad

in
berg en dal
het einde blijft voor
arm of rijk gelijk
want overal vindt men
vindt men
het voor zichzelf sprekende
kerkhof binnen een
godsmogelijk bereik.

(c) De Kimpe Marleen
18 januari 2010 (herbewerkt)

TOEN MOEDER ZONG

Opeens schalde ma’s stem door het huis. Ach, hoe lang leek dit
geleden. Ma is er immers al een aantal  jaren niet meer.

Herinner me haar “goedgezind” liedje: Toen moeder zong, was heel
het huis in vreugde. Denk dan een beetje melancholisch: Zing IK
eigenlijk nog wel, zomaar spontaan?

Zelden, mijmer ik en met ma’s beeld voor de ogen, probeer ik om te
beginnen te luisteren naar haar melodie.

©De Kimpe Marleen
27 maart 2018

KLASSIEK LEEFT

Hé, woon jij ook
in het dik verhalenboek.
Elke vorm
van zwaartekracht,
lijkt er bij jou zoek.

Losgekomen bloemblaadjes,
volgen hun dromen.
Fladderen naar de zon.
Komen trekvogels en
bonte vlinders tegen.

Alsook de mensen, die
gestegen boven
het aardse bestaan,
hogere wegen
blijken te gaan.

Weer terug met
de twee voeten
op aardse grond,
druppelen er sporen
van de regenboog uit
hun muzikale mond.

Zo ook bij jou …

©De Kimpe Marleen
2 april 2018