ZWALUWTREK

ZWALUWTREK

Voor de laatste zwaluw
vertrokken was
mijmerden ze nog
 op een rij
onder de indruk
maar toch blij over
hun kortverblijf bij ons

zonder veel woorden
onderweg
 naar betere oorden
over een warme zee
van tijd en dromen
geboren vakantiegangers
aanhangers van een mijmerdraad

wanneer ze ginds
zij aan zij
het broednest herinneren
zal niets hen verhinderen
dat ze weerkomen
wiekend brengen hun vleugels
de gouden zon mee.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
13 oktober 2012

HET KRAAIENNEST

HET KRAAIENNEST

Klepmeierend
laat het van zich horen
het nog altijd niet
opgekraste kraaiennest

een kille morgen in oktober
doet de schouw rouwen
dan wordt het net iets te warm
voor een fundament dat slechts

ontvlambare strohalmen kent.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
9 oktober 2012

NAZOMEREND

NAZOMEREND

Moe september
blikt diep in onze ogen
omarmt zijn laatste uur
met het vuur
van sprokkelhout
houdt ons stevig vast

met de last
 van een vaarwel
versleutelt roze tot pastel
laten achterdeuren zich gaan
om hemelswijd met alle tijd
van de wereld

nazomerend open te staan.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
30 september 2012

DUIVELTJESKERMIS

DUIVELTJESKERMIS

Wolkengeesten
hebben de zonballon
gevangen

spelen
 het koelbloedig spel
duiveltjeskermis
in de hel

ze dwingen de zon
te verdwijnen
tikken haar aan
om weer te schijnen

maar ze vergeten
dat hun grijze massa
spontaan in het wit
begint te denken

ze regenen uit
en schenken
hun liefste glimlach.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
27 september 2012

SPIEGELTJE SPIEGELTJE ...

SPIEGELTJE SPIEGELTJE ...

Het onweer
heeft vannacht
lelijk huisgehouden

Nachtelijke escapes

Laten sporen na
glazen ruiten
schreeuwen onklaar doch

Zichtbaar tranen met tuiten

Zacht boent
een wollen doek
hun gezichten schoon

Ze lichten op

Spiegeltje spiegeltje
aan de wand
zeg me wie ik ben

Aan de andere kant

©dichtselsvelvet.blogspot.com
24 september 2O12

HERFSTTOEKOMST

HERFSTTOEKOMST

De boom knielt
bezield
schudt zijn takken
groet zijn loof
de generatiekloof.
 
Is aan het einde
van zijn Latijn
in samenzijn
met het bladgroen.

Om en om
moet hij zich geven
tot stervens toe
 beleven
hoe het voelt
alles los te laten
 wat hem beresterk
 bindt aan traditioneel
 levenswerk.

De ritselende dakkapel
hem toch zo lief
geeft hij een duwtje
 in de rug
vaarwel …
“Ooit zie ik je wel terug”
zeg nooit nooit.

Als op bevel
vliegen generfde bladwijzers
recht op hun doel af

naar de oergrond.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
23 september 2012

HET NU

HET NU

Even geduld
de verbinding
 is gebroken

wie tijd heeft
van wachten
kan niet anders
dan smachten

of er iemand
 de draad opneemt
aan de andere kant
van de lijn
in het land
van belevenden

is het ook zo
om dood te zijn
niet meer
 terug te kunnen
metterdaad
te berusten in
het nu

naderhand wonen
 we niet slechter
rust de geest
veel echter
zonder lichaam

in de ziel
van het bestaan
waait er violent
 de herkennende wind
voor elk
sterfelijk mensenkind.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
20 september 2012

DE MEREL EN IK

DE MEREL EN IK

Voor mijn tuinstoel
komt hij paraderen
verdwaasd volg ik
zijn looppas na
trippelend komt hij
dichter en dichter

beslist geen bangerik
deze kerel
ik durf nauwelijks
te ademen
schaam me een beetje
zo zonder veren aan

oog in oog
met een jonge merel
moet ik
in alle eenvoud leren
hoe ik met hem
om moet gaan.

©dichtselvelvet.blogspot.com
6 september 2012

MAANSILHOUET

MAANSILHOUET

Voor het krieken
van de dageraad
laat haar luisterrijke
kijk op de wereld
vage indruk na

Net een bewijs
het silhouet
dat ze er was
 vannacht
lankmoedig wacht

Om bij te schijnen
als een duistere vacht
de dag toedekt
met zachte wol
vol met pluisjes
tederheid

©dichtselsvelvet.blogspot.com
4 september 2012

HET SCHOOLBELLIED

HET SCHOOLBELLIED

De oudgroene schoolpoort
wemelt flarden emoties
door kinderverdriet

voor groot en klein
voor hen die nog ouder zijn
de passie van het herbeleven

daar waar men de krop
niet kan wegslikken
wellen ingeblikte gevoelens op

zijn ze niet tegen te houden
stromen ze over in het volle leven
om het even wie het hoort en ziet

wijd en zijd het schoolbellied.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
2 september 2012

CYCLAAM

CYCLAAM

De zwijgzame cyclaam
was overgegaan
in een bovennatuurlijk
leven.

Haar hartvormig blad
sprak voor zichzelf
en met velen
boekdelen.

Smachtende lampionnetjes
gingen feestelijk op
in verkennende
 luchtballonnetjes.

De bloemenmand
hield hen stevig vast
met zo’n lichte last
ging zij bijna vliegen.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
30 augustus 2012

HET STOEPKRIJT

HET STOEPKRIJT

De koele straatstenen
van een bedaarde laan
komen stilaan onder
het stoepkrijt te staan

voor de regen op
zijn striemende wegen
zonder erbarmen wegspoelt
aanschouwen rijpe ogen

te volwassen om bij
het wonder van sprookjes
open te gaan haperen ze
bij te felle kleuren

het kan gebeuren
dat een enkeling
even blijft staan
als een zonderling

graait naar een steen
omdat hij alleen
de weg nog weet daarheen
en deze ook tekent.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
27 augustus 2012

HET ONWEER VAN WELEER

HET ONWEER VAN WELEER

Een ommekeer
in de atmosfeer
 toen
de dag verduisterde
de verte luisterde
naar het gegrom.

Het wonder
van
 het hemellicht
en de donder
botsend met
moeder natuur.

Destijds
 sportten we altegader
onder tafel
uit het lood geslagen
neervlijend ons kinderhoofd
warm in moeders schoot.

In
 dit angstig uur had zij
 handen tekort
maar haar schort
was genoeg
geen stemmetje
vroeg naar meer.

Met
 een muur die beefde
leefde het palmtakje weer
boven het kruis
al zegende het
ons bange huis.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
23 augustus 2012

BLOEMENZEE

BLOEMENZEE

Beetje moe.
Soezen met
de oogleden toe.
Gaap.
Val in
een diepe slaap.

Grootscheeps komt er
een azuurblauwe
bloemenzee
op mij af.

Het gaat zo vlug.
Geen tijd om me
te bukken.
Kan enkel haastig
plukken.

Als het goed is
heb ik ze allemaal.
Gaat er geen een bloem
 verloren.
Voor de zee zich
weifelend terugtrekt.

Rest er op
het naakte strand
live uit mijn hand:
Een lazuren boeket.

Net op tijd.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
19 augustus 2012

GENADE

GENADE

De straaltjes hoop
zitten verstopt in
de witte wolkenparade

Voor de eerlijke vinder
een onvoorwaardelijke schat
mag het genade noemen naar

Dat geheim te mogen zoeken
een beloftevolle dag te boeken
tot de deemstering neervalt

Het heelal knalt van de sterren
met de maan als kompaan
en onnoembaar veel schitterende

mensenogen.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
15 augustus 2012

DE TOCHT

DE TOCHT

De zomer
ontpopt zich
alsmaar zwoeler

Ramen open
zo voelt het
een vleugje koeler

Minnekozend
zijn snaar
daar waar hij

Op zijn tocht
 binnenglijdt
fladderende vlinder

Het voelt aan
als een minnekozen
stilaan komen

De donzige haartjes
op je arm recht
ze worden gewaar

Dat het tocht

©dichtselsvelvet.blogspot.com
13 augustus 2012

WATERLELIES

WATERLELIES

Stengelvast op
meterslange bast
houdt ze fier
het blanke hoofd
boven de kleiputzee.

De voorbije nacht
bracht kleintjes teweeg
gezoogd met sterrenstof
doet de waterfee
haar lelies pronken.

Diep verzonken
rimpelt het meer
keer op keer
overweldigd door
maagdelijke pracht

klotst het zacht een symfonie.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
12 augustus 2012

TIJDSPIEGEL

TIJDSPIEGEL

Ik ben blij voor hen,
dat ze het niet weten.
Over een maand, kunnen ze
hun mondige bladeren
 vergeten.

Dan sterven ze wederom.
Vallen ze af en delven
de bloemen eigen graf.
Sommige, om te vergaan.
Andere, om dwars door
de spiegel van de tijd,
overnieuw op te staan.

Een wederkerig afscheid.
Ten spijt, voor wie
er niet in gelooft.
Onomkeerbaar, maar zo klaar
als een klontje.

Het weerzien.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
9 augustus 2012

TALITHA CUMI

TALITHA CUMI

Toen ik vanmorgen
in mijn tuintje kwam
een enkele bloem terzijde nam
leek de verfkleur nog nat
maar de geur zo hemels.

Haar paarse oog
scheen uitgelopen
het drukte op
een wit kelkkleed
opengespatte schoonheid uit.

Of er net een kunstenaar
was langs geweest
niemand kon getuigen
hij leek weg
 over de bedauwde heg.

Ik vroeg het haar zelf
en riep hallo
hoorde een echo even
woorden juichen:
“Talitha Cumi!”(meisje sta op)

 Beleef het leven.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
5 augustus 2012

PERIKELEN

PERIKELEN

Wat moet je
met de kille herfst
als het zomerwarm
hoort te zijn
pijn nog niets is
vergeleken met wat
later gewis zal komen.

De kastanjes nog
rijpen aan de bomen
de gaatjes vullen
van elke opdracht
die in de lente
is voorbijgestreefd
maar toch leeft.
 
Wat moet je
met de barre winter
als de bladrode herfst
er net is
elk gemis verstilt
tot zilt water
je geen been hebt
om op te staan.

Opstaan en verdergaan?

©dichtselsvelvet.blogspot.com
3 augustus 2012