OUD GEDICHTJE ANNO 2014 http://dichtselsvelvetonderweg.blogspot.com |
CHOOSE AN AUTHOR AS YOU CHOOSE A FRIEND (kies een schrijver zoals je een vriend kiest. W.D Roscommon (1684) Nieuwste blog, link profielpagina. Villanelle op het spoor. https://treinspoorvillanelle.blogspot.com/
zaterdag 2 februari 2019
woensdag 14 november 2018
ROSITA, MAGDA, RITA, CARINE ...
Heb het ouder worden ontleed
weet en ervaar dat klasgenootjes
als bloemblaadjes afsterven
bengelend aan de stengel van
een tijdperk uit de vorige eeuw
1955 is een lange tijd geleden
toch blijven ze voor mij immer
hoe ze waren als schoolplichtig kind
jong meestal met een fris gemoed
maar hun ingekerfde naam doet me
stilstaan bij de vergankelijkheid.
©De Kimpe Marleen
14 november 2018
weet en ervaar dat klasgenootjes
als bloemblaadjes afsterven
bengelend aan de stengel van
een tijdperk uit de vorige eeuw
1955 is een lange tijd geleden
toch blijven ze voor mij immer
hoe ze waren als schoolplichtig kind
jong meestal met een fris gemoed
maar hun ingekerfde naam doet me
stilstaan bij de vergankelijkheid.
©De Kimpe Marleen
14 november 2018
woensdag 20 juni 2018
DUIZEND ZONNEN
Waterjuffers wemelen
over het wateroppervlak
berekenen de omtrek
van de oneindigheid
de som van het totaal
is de spiraal
van duizend zonnen
het hemeldak verdeelt
de plussen en de minnen
de bloei - de - groei - de snoei
met diepzinnige vierkantswortels
rimpels tekenen de tijd.
©De Kimpe Marleen
(2011-20 juni 2018)
over het wateroppervlak
berekenen de omtrek
van de oneindigheid
de som van het totaal
is de spiraal
van duizend zonnen
het hemeldak verdeelt
de plussen en de minnen
de bloei - de - groei - de snoei
met diepzinnige vierkantswortels
rimpels tekenen de tijd.
©De Kimpe Marleen
(2011-20 juni 2018)
maandag 18 juni 2018
VRAAGJE
Moet een dichter
een koninklijke familie
waardig zijn
Mag hij niet
aan de feestdis zitten
als een boer op klompen
Ik ken er één
met hoed en das
die beeldend schrijft
...
In zijn ochtendjas
©De Kimpe Marleen
(2009 – 18 juni 2018)
een koninklijke familie
waardig zijn
Mag hij niet
aan de feestdis zitten
als een boer op klompen
Ik ken er één
met hoed en das
die beeldend schrijft
...
In zijn ochtendjas
©De Kimpe Marleen
(2009 – 18 juni 2018)
zaterdag 16 juni 2018
DE GRAANKELDER
Waar staat de ladder
van de graankelder
in mijn hart
zet ze niet te ver
uit het oog
heb er wat opgeslagen
voor de kortere dagen
wanneer
de avonden lang zijn
van de graankelder
in mijn hart
zet ze niet te ver
uit het oog
heb er wat opgeslagen
voor de kortere dagen
wanneer
de avonden lang zijn
ik eenzaam en bang
door het omfloerste raam
zit te staren
de kracht niet vind
om die ladder te halen
en af te dalen
naar de graankelder
in mijn hart
naar wat ik vergaard heb
op dat ene speciale plekje
mijn lievelingsuitstekje.
©De Kimpe Marleen
(2017- 16 juni 2018)
door het omfloerste raam
zit te staren
de kracht niet vind
om die ladder te halen
en af te dalen
naar de graankelder
in mijn hart
naar wat ik vergaard heb
op dat ene speciale plekje
mijn lievelingsuitstekje.
©De Kimpe Marleen
(2017- 16 juni 2018)
woensdag 13 juni 2018
GOD ZEGENT JE
Er hangt weemoed in de lucht
en hij wil zachtekes drinken
Zich laten doordrenken met gena
hij kijkt de wegzeilende zon na
Legt deze avondvrede bedachtzaam
te rusten op het zachte kussen van
Een rustige gezegende nacht
een geurig fris kalenderblaadje wacht
©De Kimpe Marleen
(2009 - 13 juni 2018)
en hij wil zachtekes drinken
Zich laten doordrenken met gena
hij kijkt de wegzeilende zon na
Legt deze avondvrede bedachtzaam
te rusten op het zachte kussen van
Een rustige gezegende nacht
een geurig fris kalenderblaadje wacht
©De Kimpe Marleen
(2009 - 13 juni 2018)
zondag 10 juni 2018
OMDAT IK VAN JE HOU
Ze
nam me overal mee naartoe,
voor te reizen nooit te moe. Met ons tweetjes
in berg en dal ... Op de koop toe, kreeg
ik nog een souvenir, daarover schrijf ik hier.
Uit het Eifelgebied, een witte draagkorf
van zuiver ambachtelijk riet. Zoiets zag je
toen bij ons niet. Ik sleurde het mandje overal
mee naartoe, naast me op de bus, in de fabriek:
ter plaatse rust. De reis die ik haar voor “later”,
samen met mijn partner beloofde, is er nooit
van gekomen. Ze moest er toen om lachen.
voor te reizen nooit te moe. Met ons tweetjes
in berg en dal ... Op de koop toe, kreeg
ik nog een souvenir, daarover schrijf ik hier.
Uit het Eifelgebied, een witte draagkorf
van zuiver ambachtelijk riet. Zoiets zag je
toen bij ons niet. Ik sleurde het mandje overal
mee naartoe, naast me op de bus, in de fabriek:
ter plaatse rust. De reis die ik haar voor “later”,
samen met mijn partner beloofde, is er nooit
van gekomen. Ze moest er toen om lachen.
In
het rieten mandje liggen nu gedachten
te smachten, om in vogelvlucht te vliegen,
over zee en land. Met in ons beiden hand
de ambachtelijke witte rieten mand, erin
89 verjaardagskusjes.
(ondertussen 90!)
©De Kimpe Marleen
13 maart 2017
te smachten, om in vogelvlucht te vliegen,
over zee en land. Met in ons beiden hand
de ambachtelijke witte rieten mand, erin
89 verjaardagskusjes.
(ondertussen 90!)
©De Kimpe Marleen
13 maart 2017
DAAR KOMT DE BRUID
Zag ze allemaal staan dromen,
die fruitbomen.
“Moeten daar nu peren aankomen,”
vroeg ik me af, wat een wonder.
Maar het bijzonderste was
de zwevende wolk, die haar witte bruidssluier
zomaar weggaf en het landschap betoverde.
©De Kimpe Marleen
3 april 2017
die fruitbomen.
“Moeten daar nu peren aankomen,”
vroeg ik me af, wat een wonder.
Maar het bijzonderste was
de zwevende wolk, die haar witte bruidssluier
zomaar weggaf en het landschap betoverde.
©De Kimpe Marleen
3 april 2017
MAG DOEL NU BLIJVEN
Zie hem nog met
opgestroopte broekspijpen
voor me staan om
met een wijde blik
het pittoreske dorp
met zijn modderpoelen
stil en ontroerd
gade te slaan
Doel zal verdorren
eenzaam dwalen
in de schorren
zei hij tegen mij
boven dit gehucht
hangt er nu bijna
een halve eeuw
een rauwe elektrisch
geladen schreeuw
te bengelen in de lucht
tezamen met het schietgebed
van de vorige generatie
die zo graag vandaag
hun nazaat met opgestroopte
broekspijpen ziet wandelen
door de straten van toen
naar de schorren toe.
©De Kimpe Marleen
2009 - 3 maart 2017
opgestroopte broekspijpen
voor me staan om
met een wijde blik
het pittoreske dorp
met zijn modderpoelen
stil en ontroerd
gade te slaan
Doel zal verdorren
eenzaam dwalen
in de schorren
zei hij tegen mij
boven dit gehucht
hangt er nu bijna
een halve eeuw
een rauwe elektrisch
geladen schreeuw
te bengelen in de lucht
tezamen met het schietgebed
van de vorige generatie
die zo graag vandaag
hun nazaat met opgestroopte
broekspijpen ziet wandelen
door de straten van toen
naar de schorren toe.
©De Kimpe Marleen
2009 - 3 maart 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)