zondag 20 mei 2012

OP WERELDREIS


OP WERELDREIS

Spinnend tussen vurige brem
met madeliefjes achter de oren
zong het kind met zachte stem
het liedje van de vrijheid.

De spelende wind vertederd
door de smachtende melodie
nam het meisje en plaatste haar
op een lachende witte wolk
zo kon het van bovenaf
de wereld bekijken
en zien hoe klein
de grote mensen lijken
op reis de wereld rond.

Na een geeuw van
een halve eeuw
staat een vrouw met
beide voeten op de grond
naar omhoog te staren
misschien vindt ze
het lachend wolkje weer
dat haar meenam als kind
mag ze net als toen die keer
nog eenmaal mee.

Op deze zalige ochtendstond
kan ze tussen de bremstruiken
de nabije hemel ruiken
plots zingt de wind haar liedje
 van weleer die is het niet vergeten
zonder het goed en wel te weten
is de vrouw op reis de wereld rond
met de zwaartekracht van jaren
 wil ze deze laatste keer
slechts wijsheid vergaren.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
20 mei 2012