TOVERWOORDJE "LENTE"
Mijn wintertuin beziet zijn puin
buigen maar niet breken
eigen gedachteliedje zingen
zich klaarmaken voor de lente
tot hersenknopjes openspringen
al klinkt het blauw van de kou.
Hij rekt zich en weet
hoge bomen vangen veel wind
altijd al een kind geweest van opschudding
waar blijft ze toch de lentefee
heeft ze geen goesting om te komen
moet hij verder dromen zonder haar.
Had hij enkel het toverstokje maar
al zijn twijgen zouden neigen
naar proza of poëzie
aan de hand van dat groene blad
zou gelijk wie het verstaan
dan krijgt het woordje “LENTE”
benen om op te staan.
©dichtselsvelvet.blogspot.com
14 februari 2013
