HONDERD LENTES
Achternagezeten
door verval,
ligt in een dal
van lang geleden:
De Gedachtentuin.
Met Beloken Pasen,
graaf ik er
eitjes uit de grond.
Raak ze aan
met mijn mond.
Leg ze daar, als
een gaaf fortuin
van het heden, in
hun kuiltje neer, fezel:
“Tot de volgende keer.”
Dan ben ik weer
een jaartje ouder,
wijzer en grijzer.
Maar hun smaak
blijft mij bij.
Al tel ik honderd lentes.
©dichtselsvelvet.blogspot.com
6 april 2013
Achternagezeten
door verval,
ligt in een dal
van lang geleden:
De Gedachtentuin.
Met Beloken Pasen,
graaf ik er
eitjes uit de grond.
Raak ze aan
met mijn mond.
Leg ze daar, als
een gaaf fortuin
van het heden, in
hun kuiltje neer, fezel:
“Tot de volgende keer.”
Dan ben ik weer
een jaartje ouder,
wijzer en grijzer.
Maar hun smaak
blijft mij bij.
Al tel ik honderd lentes.
©dichtselsvelvet.blogspot.com
6 april 2013
