woensdag 25 december 2019

Al voor het Beethovenjaar 2020 - HOUDEN VAN -


HOUDEN VAN

Hij doet zijn ogen dicht. Voelt zich stokoud.
Smeekt de glijbaan licht om bij hem binnen te komen.

En stapt vervolgens over de drempel van zijn droom.

Waar - zijn Elise - danst. Hij aanbidt elk verloren uur met haar.
Het bonte circus buiten laat hem koud. Zijn oogleden knipperen
wanneer hij zedig zijn ballerina naar de muzikale tuin begeleidt.


Sierlijk als een zwaan neemt ze de gouden sleutel aan.
Ze geniet van wat ze ziet en gelooft haar ogen niet.
Bloedmooie kersendromen omarmen een bedauwde wijngaard.


Ze mag bloemen plukken zoveel ze dragen kan - aan bomen
schudden zoveel ze strofen rapen wil - tot ze stil zingt van geluk.
Hij bukt zich om de blozende wang te kussen van zijn geliefde.


Alsof zijn hart stilstaat als ze naar de verboden boom toegaat.
Neen Elise neen! De spiegel barst stuk. Zeven jaar ongeluk.
Blijven enkel de witte regels over waarin een vage schaduw danst.


Moeizaam opent hij de ogen. Trekt zich op aan de staalblauwe lucht.
Ooit zal ze van hem een haarlok bewaren of misschien zijn schrijfveer.
Hij buigt zich getroost over tafel en zet een ode aan de vreugde neer.

©De Kimpe Marleen
16 december 2019