UIT DE EERSTE HAND

UIT DE EERSTE HAND

Thuisgekomen, beluister ik
de band, opgenomen uit
de eerste hand, onder de bomen
 van het zingende bos.

Hoe musiceren, vroege vogels
er toch op los.
Imiteren ze een engelenkoor,
hoor ik harpen?

Vertalen ze, met hun gezang,
wat de hemel biedt, al lang.
Of dagen ze me uit, om luid
met hen mee te zingen.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
16 april 2013

PARFUM D'AMOUR

PARFUM D’AMOUR

Tot hiertoe
was de lentetuin
zuinig met zijn parfum
maar eensklaps
barst het flesje open
de stop vliegt eraf.

Hyacinten parfumeren
zich overmatig
ze bedwelmen.

De seringenboom
in zijn nopjes
met paarse duimelotjes
staat op springen
dicht liefde
op het eerste zicht.

©dichtselsvelvet.blogspot
14 april 2013

DE LENTEBRUID

DE LENTEBRUID

Bomen in de knop.
Op en top gereed,
voor een waardig
bruidskleed.

Wit verzegeld
komt het toe.
Er zitten aardig
wat knopjes aan.

Sensueel
 zullen ze opengaan.
De roze bril ligt klaar.
O, zie daar!

Zonnige glazen,
weven een tapijt.
Rollen het feestelijk
voor ons uit, en

we komen ogen tekort.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
11 april 2013

TEGENLICHT

TEGENLICHT

Druilerige gedachten,
regenen de wegen nat.
Ze verzachten,
de snede van het mes.

De gestage levensles,
vingers verbrand.

Kom, geef mij
je hand.
Verdraag het licht
in mijn ogen.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
9 april 2013

HONDERD LENTES

HONDERD LENTES

Achternagezeten
door verval,
ligt in een dal
van lang geleden:
De Gedachtentuin.

Met Beloken Pasen,
graaf ik er
eitjes uit de grond.
Raak ze aan
met mijn mond.

Leg ze daar, als
 een gaaf fortuin
van het heden, in
hun kuiltje neer, fezel:
“Tot de volgende keer.”

Dan ben ik weer
een jaartje ouder,
wijzer en grijzer.
Maar hun smaak
blijft mij bij.

Al tel ik honderd lentes.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
6 april 2013

GEDROOMD

GEDROOMD

Drie dagen
en drie nachten,
alleen
in de buik
van moeder aarde.

Rol de windels
van waarde, troostend
om me heen.
Wacht uitgehold,
tot de steen wegrolt.

Kom, zoals Jona deed,
levend en wel
boven water.
Happend naar lucht,
een diepe zucht.

Ik ontwaak.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
1 april 2013

FRANCISCUS

FRANCISCUS

De klokken van Rome,
bejubelen
de nieuwe paus.
Feest in de stede.

Applaus
overmeestert deemoed.
Elke steen bezet.
Opgelet.

Franciscus groet.
Een stoet dieren
met goede manieren,
verlaat het verloren bos.

Ze communiceren
en luisteren naar elkaar.
Het wild wordt tam,
de wolf speelt met het lam.

Mensen volgen, wensen VREDE.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
31 maart 2013

ONOMWONDEN

ONOMWONDEN

Vredelievend zonnen
De narcissen geel
In hun kelk
Geen leugen gevonden
Ze klinken
 Onomwonden puur
Op het allerheiligst
- Paasvuur -

©dichtselsvelvet.blogspot.com
30 maart 2013

HET GETAL ZEVEN

HET GETAL ZEVEN

De gebroken wereld
breekt het licht
in zeven stukken

ogen mogen met
een herschapen blik
ze oprapen

zeven is wellicht
een heilig getal
scherven overal

tot zeven maal
zeven-tig
schuld vergeven.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
29 maart 2013

WITTER DAN

WITTER DAN

Geplaveide daken,
getuigen van
de laatste sneeuw.
Bijna niemand
kan geloven, dat
het nóg witter kan.

Tijd van gena …

Over aardse straatstenen,
loopt er een Man.
Zijn bloed wast
witter dan.
Als ze willen, kan Hij
hun honger stillen, naar meer.

Weer of geen weer, steeds weer.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
24 maart 2013

SNEEUWKLOKJES LUIDEN

SNEEUWKLOKJES LUIDEN

Zonder druk
van buitenaf,
legt Koning Winter
zich in zijn graf.
Sneeuwklokjes luiden
de uitvaart in,
het begint te dooien.

Zijn doodstrijd
duurt zorgelijk lang.
Al is hij bang,
voor een hiernamaals.
Edoch, wang aan wang
met de Lentevrouw,
geeft hij zich over.

Lang leve het lover.
Zelfs koningen
moeten sterven.
Evenzo, een prins,
gemaal of knecht.
Toch is het bestaan,
een gevecht van overleven.

Alles geven zolang het kan.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
18 maart 2013

MAARTSE WINTERPRIK 2013

MAARTSE WINTERPRIK 2013

De witte poëzie
pijnt onbarmhartig
aan de ogen
komt heus wel eens
bedrogen uit.

Miraculeus zoeft ze weer
naar de eeuw
van de zwarte sneeuw
zelfgebakken armenbrood
de winterellende is groot.

Stapvoets verkeer
op gladde wegen
een sneeuwman komt
men niet tegen
het deeg is nog te vers.

De noordoostenwind helleveegt.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
12 maart 2013

HET UITROEPTEKEN VAN DE LENTE

HET UITROEPTEKEN VAN DE LENTE

Het kale landschap
vangt aan te schrijven.
Komma’s hangen
botte zinnen, onleesbaar
aan elkaar.

Doorgewinterde madeliefjes
herbeleven.
Ze verwachten al iets te zien,
van het splinternieuw stramien.
Hetzelfde telkens anders.

Misschien moet het
een verrassing blijven,
tot het nieuwe seizoen.
Van ongeduld lacht
de hulststronk groen.

Het vraagteken, is over
enkele weken geweken.
  Want dan glundert
het uitroepteken,
na bloesems van zinnen.

Het wachten kan beginnen. O! …
 
©dichtselsvelvet.blogspot.com
7 maart 2013

HET VOGELHUISJE

HET VOGELHUISJE

Uitnodigend
staat het klaar
de gasten
mogen komen

maar in de ban

van wie zingt
het hoogste lied
horen die
het WELKOM niet

de takken
van de bomen wél
hoezeer verlangen ze
naar het liefdesspel

ze wippen op en neer.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
5 maart 2013

WARMTE

WARMTE

De lentezon
ontsteekt de lont
onder de muur

 van het bikkelharde
winteruur
uit haar mond
komt vuur

en het begint
al te roken
vuurtje stoken
doet ze graag

het liefste met
een volle maag
warmte.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
1 maart 2013

SPOREN IN DE SNEEUW

SPOREN IN DE SNEEUW

Haar kussentjes zacht
zingen een refrein
 in de witte vacht
ze loopt op kousenvoeten

Eén en al oor
volg ik haar spoor
breek harde noten
in het frêle porselein

De poes zwalkt
als een dronkenlap
ze bakt mij een poets
winters genot

Sporen in de sneeuw
stille getuigen
van ons twee
plus de voetnoten

van een zilvermeeuw.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
24 februari 2013

KLIMOP

KLIMOP

Wintervast
komt uit de kast
heeft de winter overleefd
beeft …

Doet poedersneeuw stuiven
net nu de krokussen
wuiven.

Hij klimt naar omhoog
krijgt ze in het oog
en slingert
een handkus.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
19 februari 2013

TOVERWOORDJE "LENTE"

TOVERWOORDJE "LENTE"

Mijn wintertuin beziet zijn puin
buigen maar niet breken
eigen gedachteliedje zingen
zich klaarmaken voor de lente
tot hersenknopjes openspringen
al klinkt het blauw van de kou.

Hij rekt zich en weet
hoge bomen vangen veel wind
altijd al een kind geweest van opschudding
waar blijft ze toch de lentefee
heeft ze geen goesting om te komen
moet hij verder dromen zonder haar.

Had hij enkel het toverstokje maar
al zijn twijgen zouden neigen
naar proza of poëzie
aan de hand van dat groene blad
zou gelijk wie het verstaan
dan krijgt het woordje “LENTE”

benen om op te staan.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
14 februari 2013

VALENTINA

VALENTINA

Hoog tijd
voor dit verhaal
van schoonheid misschien

 als mijn witte orchidee
op de man af
haar vrouwelijk kantje
laat zien

de bloementaal
kent geen censuur
alleen puur natuur

op één na
al haar knopjes open
weldra noemt ze zich:
Valentina!

@dichtselsvelvet.blogspot.com
10 februari2013

LICHTMIS

LICHTMIS

Lichtmis verlicht
de donkere nis
elders gaat
de zon ten onder

als bij wonder kleurt
de vuurbol oranjerood
pelgrimerend
en filosoferend

lijkt hij net
een marionet van
het gesmolten gebed
dat ongelooflijk ver reikt.

©dichtselsvelvet.blogspot.com
voor 2 februari 2013